Συμβουλίου της Επικρατείας (Τμήματος Β΄)
Αρ.απόφασης 365/2000
Προεδρεύων: Ηλ. Παπαγεωργίου, Σύμβουλος
Εισηγητής : Ι. Γράβαρης, Πάρεδρος
Δικηγόροι: Ιωαν. Σταμούλης, Παν. Κιούσης, Πάρεδρος Ν.Σ.Κ.

Λήψη εικονικού στοιχείου. Ουσιώδης ο ισχυρισμός του λήπτη για την ύπαρξη και λειτουργία της φερομένης ως πωλήτριας επιχείρησης που αποδεικνυόταν με επικληθέν συμφωνητικό μίσθωσης, του οποίου το διοικητικό εφετείο έπρεπε να λάβει υπόψη του: Πλημμελώς αιτολογημένη η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, διότι το διοικητικό εφετείο παρέλειψε να λάβει υπόψη του συμφωνητικό μίσθωσης, το οποίο ο λήπτης του εικονικού στοιχείου επικαλέσθηκε προς απόδειξη του ουσιώδους ισχυρισμού του περί ύπαρξης και πραγματικής λειτουργίας της φερομένης ως πωλήτριας επιχείρησης, και με το οποίο, όπως ισχυριζόταν, το κατάστημα που εφέρετο ως έδρα της τελευταίας επιχείρησης (πωλήτριας) είχε πράγματι εκμισθωθεί σε αυτήν από τον ιδιοκτήτη του.

...............................................................................

3 Επειδή, κατά το άρθρο 33 παρ. 4 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (Π.Δ. 186/1992, Α 84). όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, «Η έκδοση πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων και η λήψη εικονικών τιμολογίων και δελτίων αποστολής θεωρείται ιδιάζουσα φορολογική παράβαση και επιβάλλεται πρόστιμο μέχρι το πενταπλάσιο της αξίας κάθε στοιχείου . . .».

4. Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, το ένδικο πρόστιμο επεβλήθη, κατά την ανωτέρω διάταξη, στον αναιρεσείοντα, ασχολούμενο με την εμπορία φρούτων στα Τρίκαλα, με την αιτιολογία ότι κατείχε το υπ΄ αριθ. 29/28-3-1993 τιμολόγιο πωλήσεως - δελτίο αποστολής της επιχειρήσεως «Ευγενία Τσακ.... Τυποποίηση και εμπορία φρούτων», σύμφωνα με το οποίο είχε αγοράσει από την επιχείρηση αυτή 17.593 κιλά μπανάνες συνολικής αξίας 5.510.127 δρχ., όπως δε προέκυψε από έλεγχο της φορολογικής αρχής, το εν λόγω τιμολόγιο ήταν "εικονικό", αφού η φερομένη ως εκδότριά του ως άνω Ευγενία Τσακ.... ουδέποτε είχε ασκήσει τέτοια επιχείρηση. Ειδικότερα, κατά τη φορολογική αρχή, η εν λόγω Ευγενία Τσακ.... ζούσε και εργαζόταν από το 1958 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κατά τη γενομένη δε την 30-9-1992 επ΄ ονόματί της δήλωση ενάρξεως επιτηδεύματος και θεώρηση φορολογικών στοιχείων στη ΙΕ Δ.Ο.Υ. Αθηνών είχαν χρησιμοποιηθή στοιχεία (αριθμός αστυνομικής ταυτότητας και τηλεφώνου) που ανήκαν σε άλλα πρόσωπα, ενώ στη διεύθυνση που εφέρετο ως έδρα της επιχειρήσεώς της (οδός Ιωαννίνων 47-49, Κολωνός) είχε την έδρα της άλλη επιχείρηση ("ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑ...... ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε."). Υπό τα δεδομένα αυτά, το διοικητικό εφετείο, με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, έκρινε ότι, πράγματι, η επιχείρηση της Ευγενίας Τσακ..... ήταν φορολογικώς ανύπαρκτη και ότι επομένως, ορθώς είχε επιβληθή το ένδικο πρόστιμο, "λαμβανομένου υπ΄ όψιν και του γεγονότος ότι ο εκκαλών" (ήδη αναιρεσείων) "κατά την πρωτόδικη δίκη ούτε απέδειξε ούτε και επικαλέσθηκε με το δικόγραφο της προσφυγής του ότι τελούσε σε καλή πίστη κατά την παραλαβή του επίμαχου τιμολογίου . . .". Όπως όμως προκύπτει από το δικόγραφο της προσφυγής του αιτούντος, ο τελευταίος, προς απόδειξιν του ουσιώδους ισχυρισμού του περί υπάρξεως και πραγματικής λειτουργίας της ως άνω, φερομένης ως πωλήτριας, επιχειρήσεως, είχε επικαλεσθή συμφωνητικό μισθώσεως, κατατεθέν στη Δ.Ο.Υ. Ψυχικού Αττικής υπ΄ αριθμ. 1554/21-9-1992, με το οποίο, όπως ισχυριζόταν, το κατά τ΄ ανωτέρω επί της οδού Ιωαννίνων 47-49 κατάστημα, που εφέρετο ως έδρα της επιχειρήσεως της Ευγενίας Τσακ.... είχε πράγματι εκμισθωθή σ΄ αυτήν από τον ιδιοκτήτη του, Αναστ..... Λιόλ.... (κάτοικο Ν. Ψυχικού (Ξάνθου 23). Το αποδεικτικό αυτό μέσον, του οποίου έγινε επίκληση από τον αιτούντα και με την έφεση του και το επ΄ αυτής υπόμνημα, παρέλειψε να λάβει υπ΄ όψιν το διοικητικό εφετείο, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, η οποία, ως εκ τούτου, είναι πλημμελώς αιτιολογημένη και πρέπει να αναιρεθεί, κατά τον βασίμως προβαλλόμενο με την υπό κρίσιν αίτηση σχετικό λόγο αναιρέσεως.

5. Επειδή, αναιρουμένης της προσβαλλομένης αποφάσεως για τον ως άνω λόγο, παρέλκει η έρευνα των λοιπών, δια της κρινομένης αιτήσεως και του από 23-11-1998 παραδεκτώς κατατεθέντος δικογράφου προσθέτων λόγων, προβαλλομένων λόγων αναιρέσεως, η δε υπόθεση, χρήζουσα διευκρινίσεως κατά το πραγματικό, πρέπει να παραπεμφθεί στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.